anjaelektra.fotkoblog.pl

No cześć. 

Dawno mnie tutaj nie było dosyć. Trochę przez to, matura i te sprawy, mało czasu ale z drugiej strony - nie miałam potrzeby, by cokolwiek pisać. To w sumie max dziwne, bo jeszcze jakiś czas temu dodawałam nawet po dwa wpisy dziennie, a najrzadziej - co 2,3 dzień. 

Jutro kończę szkołę. Dzisiaj miałam akademię, jutro odbieram świadectwo. Dziwnie mi, ze świadomością, że dzisiaj po raz ostatni byłam w życiu uczennicą. Od jutra będę już tylko absolwentką. 

Kurcze, pamiętam, jak kończyłam gimnazjum. Miałam wtedy już tu konto, moje pierwsze. Może ktoś jeszcze pamięta. :D minęły 3 lata, bardzo dużo się zmieniło. 

Zaczynałam tutaj mając 16 lat. Dzisiaj, jak myślę o tamtych czasach, mam wrażenie, jakby to było inne życie. A to przecież zalewie 3 lata wstecz. Naprawdę, wiele się zmieniło. Nie wiem, czy ja się zmieniłam. W jakimś stopniu na pewno. Ale przede wszystkim - zmieniły się okoliczności. 

Nie mam ochoty rozpisywać się z tego powodu na temat Księcia. Chociaż.. 

Jutro zamykam rozdział pod tytułem Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Wyspiańskiego. No, może nie tak do końca, bo przecież jeszcze matura, wyniki i tak dalej, ale nie będę już chodzić na lekcję, przesiadywać na przerwach na palarni, wygłupiać się, ani występować na Muzach. 

Dużo mi dała ta szkoła, wbrew pozorom. Poznałam wielu wspaniałych ludzi, z którymi, mam nadzieję, będę miała jeszcze długo kontakt. Właśnie w Wyspianie stawiałam pierwsze kroczki na scenie, i to właśnie w okresie nauki w LO zaczęłam kształtować mój wokal i realizować swoje pasje. W Wyspianie dowiedziałam się, jaki to skarb mieć dobrych nauczycieli. Takich, którzy potrafią zainteresować przedmiotem i przekazać swoją wiedzę, do których chodzi się na lekcje dobrowolnie, a nie z przymusu. 

Cóż, Książe, a raczej jego odejście też jest dosyć ważnym punktem w ciągu tych trzech lat. Nie mogę powiedzieć, że nic mi ten związek nie dał, bo dał mi bardzo dużo. Był wyjątkowo destrukcyjny, to fakt, ale wyszłam z niego silniejsza niż wcześniej. I paradoksalnie, bardziej świadoma siebie. Mimo, że niszczył mnie od środka, odbudowałam siebie solidniej, niż jaka byłam przed tym wszystkim. 

Będąc uczennicą LO przeżyłam najcudowniejsze imprezy, na jakich na dzień dzisiejszy byłam - studniówkę i moją osiemnastkę. Obie te noce zapamiętam do końca życia. 

Dzisiaj żegnam pewnien etap mojego życia. Po raz ostatni od 12 lat jestem uczennicą. Fakt faktem, to nie jest koniec mojej edukacji, ale uczennicą już nie będę. 

Nie żałuję tych 3 lat. Niczego. Bo tak naprawdę wszystko, te złe i te dobre chwile kształtuje to, kim jesteśmy. 

Przekraczając po raz pierwszy progi LO byłam zupełnie inną osobą. Inaczej patrzyłam na wiele spraw. Dzisiaj czuję, że dojrzałam. Chociaż z drugiej strony.. Coś z tej szalonej małolatki jeszcze zostało :) 

Boje się trochę tego, co mnie czeka. Matur, wyborów, studiów.. Ale z drugiej strony - kiedyś ten moment musiał nastąpić. Mam nadzieję, że sprostam rzuconym mi przez los wyzwaniom.