anjaelektra.fotkoblog.pl

Samotność w sieci. Właśnie zaczęłam czytać. Książka, która wpędza w melancholię, jednocześnie którą przy odrobinie czasu możnaby było przeczytać jednym tchem. Książka o życiu, która rodzi w głowie wiele pytań. Pierwsze z nich - jaka jest różnica między byciem samym a samotnym? Czy można kogoś kochać, naprawdę kochać i tak po prostu o tej o sobie zapomnieć? Czy da się stworzyć związek na odległość, który przetrwa?

Cóż.. Człowiek jest sam z wyboru. Potrafi być samowystarczalny, spełniony bez tak zwanej drugiej połówki. A człowiek samotny.. Samotnym można być nawet i w związku. I za tym właśnie stanem idzie melancholia, czyli tęsknota za czymś nieokreślonym. Moim zdaniem nie da się być równocześnie samotnym i szczęśliwym. Te dwa stany wykluczają się. Nie da się, ludzka psychika tego nie ogarnia.

Kolejne z pytań... Czy da się kochać i zapomnieć? Nie. Nie da się. Jeśli się kocha, to pamięta się tą osobę do końca życia. Ona jest na zawsze w sercu. Jeśli z dnia na dzień po rostaniu ktoś przeszedł do porządku dziennego to znaczy tylko tyle, że nigdy tej osoby nie kochał. Nigdy. Wielka miłość zawsze pozostawia ślad w sercu. Zawsze.

Ostatnie z pytań.. Czy można stworzyć dobry, trwały związek, żyjąc w zupełnie innych miejscach, oddalonych od siebie na dziesiątki, setki, tysiące kilometrów? Cóż.. Kiedyś sądziłam że tak. Sama, jak dobrze wiecie byłam w związku na odległość przez ponad 2.5 roku. Jednak.. Czy za rozpad ów związku winna jest odległość? Nie wydaje mi się.. odległość może albo zabić albo umocnić związek. Wszystko zależy od partnerów, siły uczucia, zaufania.. Czy na odległość można zbudować namiętność? Tak. Bo najbardziej podatnym na doznania seksualne miejscem w ciele człowieka jest jego mózg. A słowo może zdziałać więcej niż dotyk. 

Jeszcze nie wiem, czy można żyć po wielkiej miłości. Czy da się zrzucić pamięć o drugiej osobie na dno umysłu, czy da się oswoić ból. Nie wiem.. Może kiedyś się dowiem. Nie przeszkadza mi bycie samą. Jednak nie chcę, boję się być samotna.